ഓണസമ്മാനം

“അപ്പോ അമ്മേ..മാവേലീം ക്രിസ്മസ്സ് അപ്പൂപ്പനെ പോലെയാണോ, എല്ലാ വീട്ടിലും വരുവോ?“

ഇവന്റെ ചോദ്യങ്ങള്‍ക്കുത്തരം പറഞ്ഞാണ് ഞാന്‍ ഏറ്റവും കുഴയുന്നത്.ഈ കുഞ്ഞി തലയ്ക്കകത്ത് ഇത്ര മാത്രം ചിന്തകള്‍ എങ്ങനെ ഓടുന്നു എന്ന് ഉറങ്ങുന്ന അവന്റെ മുഖം നോക്കി ഞാന്‍ പലപ്പോഴും അത്ഭുതപെടാറുണ്ട്..

“ഉം..അങ്ങനെ തന്നെ..നമ്മളൊക്കെ സന്തോഷമായിട്ടിരിക്കുന്നോ എന്നൊക്കെ നോക്കാന്‍ വരും“ ഓഫീസില്‍ പോകാനിറങ്ങുന്നതിന്റെ തിരക്കില്‍ ഞാന്‍ മറുപടി പറഞ്ഞു..

കഥ പറയാന്‍ ഇഷ്ടമായ എനിക്ക് ഇത് പോലെ കഥ കേള്‍ക്കാന്‍ ഇഷ്ടമുള്ള കുഞ്ഞിനെ കിട്ടിയത് ഭാഗ്യമായിരുന്നു..

“പക്ഷേ കുടേം കിരീടോം ഉണ്ടാവോ?”
“വേറേ വേഷത്തില്‍ വരുവായിരിക്കും അല്ലേ?”
“നമ്മള്‍ നന്നായിട്ടിരുന്നാല്‍ സമ്മാനം തരുമോ?”, സച്ചുവിന്റെ ക്രിസ്മസ്സ് ഫാദറിനും മാവേലിക്കും ഒക്കെ ഒരേ ഷേയ്പ്പാണ്.

“ശാന്തേച്ചീ..ഞാനിറങ്ങുവാട്ടോ..സച്ചൂ പുറത്തൊന്നും ഒറ്റയ്ക്കിറങ്ങരുത്..ശാന്തേച്ചീ ഒരു കണ്ണ് വേണേ..പോവുമ്പോള്‍ രഹന ചേച്ചിയോടെ പറഞ്ഞിട്ട് പോണേ.”

ഞാന്‍ വരുന്നത് വരെ സച്ചു പിന്നെ അവിടെയിരുന്നോളും.അവിടെയും സമപ്രായക്കാര്‍ ഉള്ളത് കൊണ്ട് അവനും സന്തോഷമാണത്..മലയാളി മനസ്സിന്റെ നൈര്‍മല്യമുള്ള രഹന ചേച്ചി എനിക്കൊരു തണലും.

ഒരു ശ്വാസത്തില്‍ എല്ലാം പറഞ്ഞ് ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ വല്ലാത്ത വിഷമം തോന്നി,അവധി ദിവസമാണ്..ഓണമൊരുക്കാന്‍ എന്തെങ്കിലും വാങ്ങാം എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് സച്ചുവിനെ കൊതിപ്പിച്ചിരുന്നു, അപ്രതീക്ഷിതമായി ഓഫീസില്‍ പോവേണ്ടി വരുമ്പോള്‍, എന്നും പണി തീര്‍ത്ത് പോവാറുള്ള ശാന്തേച്ചിയെ പിടിച്ചു നിര്‍ത്തും..പേടിയാണ്..എന്റെ ഉണ്ണി...കേള്‍ക്കുന്ന ഓരോ കഥകള്‍.

പതിവിലും നീണ്ടു ഓഫീസില്‍..തളര്‍ന്നിരുന്നു വീട്ടിലെത്തുമ്പോള്‍..ശാന്തേച്ചി രാത്രി ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കി വച്ചു പോകുന്നത് കൊണ്ട് ഇനി പണിയുണ്ടാവില്ല..

എന്തോ ചോദ്യവുമായി തയ്യാറായി വാതില്‍ പടിക്കെതന്നെ നില്‍പ്പുണ്ടായിരുന്നു സച്ചു

.“എന്താപ്പോ“
“മ്മേ..,ഓണം അടുത്ത ആഴ്ചേലല്ലേ?”
“അതേല്ലൊ, മോനു,,എന്താണാവോ?”
“മാവേലി അപ്പോ നേരത്തെ വരുവോ?”
“എന്ന്വച്ചാ?”

“അതേയ്യ്,ശാന്താമ്മ പോയൈ കുറേ നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോ മാവേലി വന്നു, കിരീടവും കുടയും ഒന്നും ഇല്ലാര്‍ന്നു..ഒത്തിരി താടീണ്ടാര്‍ന്നു..എന്നെ മനസ്സിലായപ്പോ ചിരിച്ചിട്ട് എന്തേലും തരാന്‍ പറഞ്ഞു..വിശക്കുന്നുന്ന് പറഞ്ഞു. ഞാന്‍ ശാന്താമ്മ ഉണ്ടാക്കിയതെല്ലാം കൊടുത്തു..എല്ലാം കവറിലാക്കീട്ട് പോയി..“

“അപ്പോ മ്മേ..ഈ മാവേലിക്ക് ആരും സദ്യ ഒന്നും കൊടുക്കില്ലേ..നേരത്തെ വരണതെന്തിനാ?”

നെഞ്ചിന്‍ കൂട്ടില്‍ നിറഞ്ഞ ഒരു നടുക്കത്തില്‍ നിന്നും ഞാന്‍ അപ്പോഴും ഉണര്‍ന്നിരുന്നില്ല,ശാന്തേച്ചി പോയതിനും ഞാന്‍ വരുന്നതിനും ഇടയിലെ ഒരു നിമിഷം..

“എന്റെ കുഞ്ഞേ”, വിളറിയ മുഖത്തോടേ ഞാന്‍ അവനെ വാരി എടുത്തു..

എന്നും ടീ.വിയില്‍ കാണുന്ന കഥകളിലെ ഒത്തിരി ഒത്തിരി കുഞ്ഞുങ്ങളെ ഓര്‍ത്ത് സഹതപിച്ചാലും എന്റെ കുഞ്ഞ്..അവനാണെന്റെ ഓണവും..എന്റെ സ്വപ്നവും..

കുഞ്ഞ് മുഖത്തിന്റെ നിഷ്കളങ്കതയില്‍, ആഹാരം മാത്രം വാങ്ങി പോയ ആ നല്ലവനായ യാചകനെ മനസ്സ് തേടി.

ഏതോ ജന്മത്തില്‍ ഞാന്‍ ചെയ്ത പുണ്യങ്ങളോട് എന്റെ ഓണപൂത്തുമ്പിക്ക് കൂട്ടിരുന്നതിന് നന്ദി പറഞ്ഞു..

-പാര്‍വതി.